Kim jesteśmy i gdzie działamy?

Stowarzyszenie zrzesza osoby pragnące aktywnie angażować się w szeroko rozumianą pomoc królikom. Wszyscy członkowie SPK pracują na zasadzie wolontariatu. Działamy na terenie całego kraju, jednak głównie tam, gdzie są nasi wolontariusze, czyli:

Warszawa, Sopot, Kraków, Wrocław, Lublin oraz Bytom.

Stowarzyszenie Pomocy Królikom jest stowarzyszeniem zarejestrowanym, posiadającym osobowość prawną. W dniu 13 lipca 2005 roku zostaliśmy wpisani do Rejestru Stowarzyszeń w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Do maja 2014 roku główną siedzibą Stowarzyszenia Pomocy Królikom była Warszawa, aktualnie została przeniesiona do Lublina. 

SPK posiada pięć centrów adopcyjnych (placówki): w Sopocie, w Krakowie, w Warszawie, w Bytomiu oraz w Lublinie.

Centrum adopcyjne w Sopocie powstało w lutym 2012 roku. Centrum nosi nazwę Sopockie Uszakowo. Lokal mieści się przy ulicy Grottgera w Sopocie. Centrum na stałe ma pod swoją opieką ponad 20 królików. Nad Uszakowem czuwa grupa kluczników, a koordynatorami obecnie są Anna Wójtowicz-Bandziak, Dominika Kwiecień oraz Agnieszka Drwal.

Centrum adopcyjne w Krakowie działa od 15-go sierpnia 2013 roku. Centrum zostało nazwane Uszatą Przystanią i stale ma pod opieką ponad 30 królików. O lokal dba Izabela Kamionka.

Centrum adopcyjne w Lublinie powstało 1-go października 2013 roku przy ulicy Hutniczej 10A. Obecna siedziba mieści się przy ulicy Balladyny 6. Centrum okrzyknięto nazwą Króliczy Zakątek. Pod opieką zakątka znajduje się stale ponad 20 królików. Lokalu dogląda Katarzyna Kopeć.

Centrum adopcyjne w Warszawie zostało wznowione w październiku 2015 roku. Mieściło się ono przy ulicy Narbutta 26a/15, a obecnie przeniesione jest na ulicę Stefana Drzewieckiego 3. Nazwa przypisana do tego Centrum to Uszate Serca Warszawy. Lokalem zarządza Urszula Matusiak oraz Karolina Majewska-Czerniak.

Centrum adopcyjne Śląski Króliczok powstało w Bytomiu w październiku 2016 roku. O podopiecznych w centrum dbają liczni wolontariusze, a koordynatorem pracy regionu i zarządcą lokalu jest Katarzyna Tarłowska.

Od 8 września 2011 r. do 10 czerwca 2013 r. Stowarzyszenie posiadało wyodrębniony formalnie oddział - Stowarzyszenie Pomocy Królikom Oddział w Toruniu (na bazie którego w związku z dużym regionalnym rozwojem aktywności w styczniu 2013 r. powstała Fundacja Azyl dla Królików).

Nasz cel:

Priorytetowym celem działań naszego Stowarzyszenia są adopcje królików. Bezdomność królików jest zjawiskiem powszechnym, ale mało zauważalnym i bagatelizowanym.

Stowarzyszenie przyjmuje pod swoją opiekę bezdomne króliki i szuka im nowych, odpowiedzialnych domów. O naszych adopcjach można dowiedzieć się więcej na www.adopcje.kroliki.net

Jednak nie adopcje stały się powodem powołania Stowarzyszenia.
Wszystko zaczęło się w Szczecinie:

Nasi przyjaciele ze Szczecina - Beata i Tomek - opiekowali się chorymi królikami ze sklepów. Niestety w większości przypadków nie udawało się ich uratować. Króliczki były zbyt słabe, by przeżyć, za wcześnie odstawiono je od matki.

Cała ta wzruszająca historia "Apel Rumburaka" jest opisana na naszej stronie www.rumburak.kroliki.net.

Wiedzieliśmy, że jako osoby fizyczne mielibyśmy mniejsze szanse na powodzenie akcji, dlatego postanowiliśmy zjednoczyć siły - przecież podobnych historii jest wiele.

Nie możemy pozwolić na przedmiotowe traktowanie zwierząt, którym dla zysku zmniejsza się szanse na zdrowe życie. Doskonale zdajemy sobie sprawe z tego, że wiele osób nie wie, jak należy się opiekować królikami. Jest moda na królika. Zwierzęta te, kupowane zazwyczaj pod wpływem impulsu, jako prezent-niespodzianka, bez wcześniejszego przygotowania się nowych opiekunów, szybko poszukują nowych domów. Niektóre z nich zostają pokarmem dla innych zwierząt...

Dlatego edukacja jest kolejnym obszarem naszej działalności. Chcemy obalić mit królika widzianego jako pluszaka, maskotkę, który rzekomo kocha być noszony na rękach i jest idealnym zwierzaczkiem dla małych dzieci. Królik, który pojawi się w naszym domu jako mała kuleczka, może w okresie dojrzewania zacząć znaczyć teren, stać się agresywny lub uciążliwy w inny sposób. Obalamy mit o podnoszeniu króliczka za uszy, karmieniu kapustą czy trzymaniu w małej klatce. Promujemy profilaktykę w postaci szczepień oraz zabiegi kastracji/sterylizacji w celu zmniejszenia rosnącej w niekontrolowany sposób populacji zwierząt. Jako grupa ludzi od lat zajmująca się tematyką króliczą postanowiliśmy powołać stowarzyszenie, którego celem byłoby działanie na rzecz dobra tych zwierząt i propagowania wiedzy o nich.

Stowarzyszenie stanowi narzędzie do realizacji określonych celów, nie jest celem samym w sobie.